Istnieją zaburzenia pracy serca, których nie wykryje ani elektrokardiogram, ani echo serca. W takich przypadkach potrzebne jest badanie, które przez całą dobę precyzyjnie rejestruje pracę serca - EKG metodą Holtera. Badanie EKG metodą Holtera zleca się w przypadku:
- zaburzeń rytmu serca (kołatania, szybkiego lub nierównego bicia)
- bloku serca (nieprawidłowo wolnej pracy)
- choroby niedokrwiennej serca
- omdleń i zasłabnięć
- konieczności sprawdzenia pracy wszczepionego rozrusznika serca
Wielką zaletą badania holterowskiego w porównaniu z innymi metodami diagnozowania jest to, że pokazuje pracę serca również podczas snu. U niektórych osób właśnie wtedy i tylko wtedy dochodzi do poważnych zaburzeń jego funkcji. Kiedy śpimy, większość czynności, jakie wykonuje nasz organizm, zostaje spowolniona. Zdarza się jednak, że oddech jest wyjątkowo płytki, powolny i nie dostarcza organizmowi odpowiedniej porcji tlenu. Wpływa to negatywnie na pracę serca. Te wszystkie zakłócenia lekarz może odczytać z zapisu holtera.
Badanie metodą Holtera pozwala postawić precyzyjną diagnozę i rozpocząć leczenie. Aparat do badania metodą Holtera wygląda jak walkman. Przytwierdza się go do paska w talii. Odchodzi od niego 5 elektrod, które lekarz przykleja na lewej piersi, wokół serca. Wcześniej odtłuszcza ją spirytusem lub eterem. Mężczyźni muszą to miejsce wygolić.
Noszenie aparatu zwanego holterem w niczym nie może nas ograniczać. Przeciwnie, by badanie było wiarygodne, powinniśmy robić to, co zwykle. Musimy tylko prowadzić dziennik i zapisywać w nim czas posiłków, spacerów, kierowania autem i opisywać objawy (np. kołatanie serca, zawroty głowy, duszności). Jedynym odstępstwem od zajęć jest to, że z holterem nie możemy się kąpać. Zamoczenie elektrod uniemożliwiłoby wykonanie badania.
Co jakiś czas trzeba sprawdzać, czy elektrody są przyklejone do skóry i połączone z aparatem. Gdyby się odkleiły, należy je przykleić w tych samych miejscach plastrem bez opatrunku. Jeśli odłączy się przewód od holtera, musimy ponownie go wcisnąć (końcówka działa jak zatrzask).
Noszenie aparatu zwanego holterem w niczym nie może nas ograniczać. Przeciwnie, by badanie było wiarygodne, powinniśmy robić to, co zwykle. Musimy tylko prowadzić dziennik i zapisywać w nim czas posiłków, spacerów, kierowania autem i opisywać objawy (np. kołatanie serca, zawroty głowy, duszności). Jedynym odstępstwem od zajęć jest to, że z holterem nie możemy się kąpać. Zamoczenie elektrod uniemożliwiłoby wykonanie badania.
Co jakiś czas trzeba sprawdzać, czy elektrody są przyklejone do skóry i połączone z aparatem. Gdyby się odkleiły, należy je przykleić w tych samych miejscach plastrem bez opatrunku. Jeśli odłączy się przewód od holtera, musimy ponownie go wcisnąć (końcówka działa jak zatrzask).